Energetyczne metody badań wytrzymałości materiałów

Jeśli konstrukcja inżynierska przekroczy wartość dopuszczalnych naprężeń lub przemieszczeń, to mimo, iż nie powoduje to jej zniszczenia, stanowczo jednak eliminuje ją w zakresie użytkowym.

Istotna jest również podatność na wyboczenia, bo utrata przez nie tzw. stateczności skutkuje jej dewastacją.

W przypadku elementów takich jak pręty w formie łuków klasyczne metody obliczeń wytrzymałościowych są w zasadzie nieprzydatne, wręcz bezużyteczne.

Metody energetyczne, których podstawę stanowią badania energii wewnętrznych sił sprężystości, są – dzięki rozwojowi komputeryzacji – najczęściej stosowaną formą obliczeń wytrzymałościowych konstrukcji.

Pozwalają one obliczać, wykorzystując zasady dynamiki energii sprężystej, wartości przemieszczeń i rozwikływać problemy, które są statycznie niewyznaczalne.

Metody energetyczne są podstawą MES (Metoda Elementów Skończonych) – powszechnie stosowanej dzisiaj do projektowania różnego rodzaju konstrukcji inżynierskich.